Γελώ σαν μοναχική νότα στη μέση μιας αφαίμαξης δίχως τέλος
σφύξε τα χέρια μου μέσα στο αφημένο σώμα
και δήλωσε μου την αποχώρηση που διαλύεται στις σκέψεις.
Έχω γυρίσει σελίδα.
Έχω ξεφύγει.
Έχω ξεχάσει.
Έχω θαμπωθεί.
Έχω χάσει.
Έχω χαθεί.
Έχω ανακοινώσει πως ανυπαρκτείς.
Σηκώθηκες πρωϊ
Έγυγα απ`τις κενές πόρτες
Έκλεισες τα παράθυρα
Κλείδωσες τις στιγμές μας
Κάπνισες
Δάκρυσα
Γέλασες
Αρνίθηκα
Δώθηκες
Κρατίθηκα
Κοίταξες
Έσκυψα
Χαιρέτησες
Έκλεισα..
Ανάμεσα στα χέρια θρυμάτισσα την συγνώμη σου
Κάλεσα τον αριθμό σου
το ακούστικο γλυστρούσε απ`την ζωή μου
και εσύ ποτέ δεν απαντούσες.
Κάπνισα ενα τσιγάρο ονειρικά
ήπια ένα ποτό με μια φίλη στο πέμπτο κενό της δήθεν ονειρικής boem ζωής μου.
Οδήγησα ένα αυτοκίνητο προς το γκρεμισμένο σπίτι των αναμνήσεων.
Ευτιχισμένη σε τσαλάκωσα μέσα μου
ξάπλωσα δίπλα σε μια βουβή καλήνυχτα
τα φώτα σβηστά
σκοτάδι και μοναξιά έσταζαν απ'τους τοίχους σαν αίμα που ξεθώριαζει.
Ύποκρινόμενη πως ύπαρχεις
σου φώναξα με ψύθηρους
ΤιΛιΞε μΕ,ΔεΝ εΙΝΑι εΥκΟλο νΑ Σε ΧαΝω
ΚρΑτΑ μΕ ΓΙα Μια νΥχΤΙα
να γΕμΙσΟυμΕ Με ΟνΕιρΑ
ΚΑι Να μπΛεΞοΥΜε ΦιλΙΑ μΕ ΥδρΩτα πΙΚνο,αΣΗΜαΝτο,σΥΜπΑΝτιΚΟ.
Μα κανείς,κανείς,κανείς.
Σε χρωμάτισα ξανα
και έτσι για λίγο κάλυψα την ζώη μου με την ασυντόνιστη μουσική σου.
Λερώμενη απ`τη θυμήση σου
έκλεισα τα χέρια στα χέρια,τα πόδια στα πόδια
το κεφάλι ανάμεσα στο κουλουριασμένο καταφύγιο
μια μάζα ενός ανθρώπου ερωτευμένου
Σε ανάσαινα ακόμα...
Καληνύχτα.
Ενα σκυνί λύνεται
μια νύχτα τύλιξε την ψευδαίσθηση....
