Πάθη .

















χάριζε το σώμα στο φεγγάρι

σαν ένα αστέρι που

δεν φοβήθηκε την πτώση































Αναγνώστες

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Χρήσιμη σιωπή.

Το απόγευμα λειψό απο αισθήσεις

συγκεντρώνεις το χρώμα του δειλινού σε μια ανάσα

το αυτοκίνητο σαρώνει ακόμα μια άσφαλτο βρεγμένη 

απο επιθυμίες και πεπερασμένα όνειρα.

Οι λέξεις παρκάρουν στη σκέψη μου

αποσυντονίζουν τον ιρμό και τη φωνή.

Δέχομαι το βράδυ.

Για τη νύχτα φοβάμαι

..Ένα θαμπό φεγγάρι μου πρόσφερες..