Πάθη .

















χάριζε το σώμα στο φεγγάρι

σαν ένα αστέρι που

δεν φοβήθηκε την πτώση































Αναγνώστες

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Afraid.

Φώς
Φονεύει τη σιωπή
Με ηλιαχτίδα κάκωσης  στα νεύρα
Φιλάς
Σαν γινωμένο φρούτο σε διάλυση
Ήλιος σε υπομονή
Χέρια σε διαστολή
Το τίποτα γέρνει προς τα μέσα
Σε καίει μα δεν το καίς
Οι λεκέδες  - μνήμες -
Χλωμή η ανάποδη σκιά
Στέκεται νεκρή
Γίνεται άσπρος ο φόβος
Δεν σώζεις
Δεν με σώζεις
Από τα ρούχα μου δεν βγαίνω
Τα στρεβλώνω  τα χτίζω και με φοβίζεις
Εσύ  εκείνος   όλοι
Ένοχη  δακρίζω  από σιωπή
Ζητάω να σε χάνω
Και η ανάγκη ξένη συνουσιάζεται με την βροχή.

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Διάχυση φωτός.

Διάχυση φωτός
απο το φοβισμένο
- μισό φεγγάρι -
και μόνο ένα
ημιθανάτιο συναίσθημα
σε αγροικά,
λίγη αστείρευτη
- αγάπη -

σε ελευθερώνει
και σε χαρίζει
νεκρό
στο δικό σου
αιώνιο παρόν.

Ένα βιολί που ακόμη ηχεί
ένα μισοφαγωμένο μήλο
και η σπασμένη καρέκλα


σημάδια του χρόνου

καμπύλες στην αιωνιότητα.

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Νύχτα

Είναι τρομακτικό
να πονάς
να κοιτάς
και να μην έχεις.

Είσαι η αφορμή
          η λέξη
        και ένα λυπημένο όχι

Πόσο μπορείς να χάσκεις
πόσο να σε απαγορεύω απο το είναι
και ποιά η ελπίδα ενός νεκρού;

Μόνο το κασκόλ μου
μόνο τα δύο δάκρυα
μόνο τα χέρια
που αφήνεις.

Δείγμα της ήττας
η μουσική που φοραέι
τα γράμματα
το κρασί
και την ξεχασμένη ηδονή.

Νύχτα
αστρική
φοβισμένη
γυμνή


αιμάτινη
απειλή.

Εσύ ναί
εκεί
πίσω από το χρώμα
πίσω από το καλοκαίρι

Γύρνα
γύρνα

δείξε μου τη ζωή
δείξε μου

χαμόγελο
δέρμα


ζωή, εσύ;