Πάθη .

















χάριζε το σώμα στο φεγγάρι

σαν ένα αστέρι που

δεν φοβήθηκε την πτώση































Αναγνώστες

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Από ανάγκη. σε κοιτάω. με υποδέχομαι.


Απο ανάγκη
απο ανάγκη
σε αγαπώ και σε ερωτεύομαι.
Τώρα πια βλέπω πώς σε ζωγράφισα
με όση ομορφιά μπορούν τα μάτια και το σωμα να νιωσει,
περνάω την κιθάρα στον ωμο,
ξεκουρδίζω τις ανασες
αφιερώνομαι στον σκοπο μου,
προσευχή άθεης καρδιάς
να πιστέψω πως ποτέ μα ποτέ δεν υπήρξες.
όνειρο σε άδειο καμβα,
με λέρωσα και υπερισχύει ακόμη το
φιλί το δάγκωμα το τυχαίο άγγιγμα,
η αφή σου στο άγνωστο "ελα",
νότες πολλές και αφηρημένες
που επιζητούν να με κάμψουν να με βυθίσουν
στο εγώ μου πού εμμένει
σε έναν ρυθμό
παράλυτο μισό
και διχασμένο,

εσύ με όνομα κανένα
εσύ με ομορφιά καμία
εγώ με ένα εσύ διαιρεμένο
στους καθρέφτες.

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Ανάβεις-σβήνεις.


Για ποιόν γράφουν οι ποιητές;
όλα αυτά τα λόγια
ξεχειλωμένες φορεσιές
που φόρεσαν και που έπειτα ξέχασαν
λέλαπα απο νέα αρώματα τα καινούρια σώματα,
εκεί αφέθηκαν ξανά και ξανά
και ύστερα τα ποίηματα μνημείο με λουλούδι στο πέτο,
περνάς και χαιρετάς περνάς και θυμάσαι
το ψέμα πού σε έπλασε
το δαχτυλίδι που πολλαπλασίασε τα χέρια
τον κρότο που το κορμί σου δεν έκανε
και τα χαρτιά που μοιράστηκαν την απουσια σου
σκάβουν τώρα τον παλμό μου
ανάβουν τα κεριά
σβήνουν τα κεριά
διαπράττουν το έγκλημα της κάθαρσης
- με καθυστέρηση -
και πια αυτή και όλες οι λέξεις
αντικρούουν την μουσική πού με γεφυρώνει
με εκείνο το μονοπάτι,
και ενώ όλα τα ξεχνώ
και ενώ όλα τα θυμάμαι
σε κάθε φύσημα γλυκό ή θυμωμένο
ρίχνεσαι ρωγμή στο χρώμα μου
γίνεσαι σπατάλη σε αταλάντευτο κύκλο.

11-3-11

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Φιγούρες. σκιές σε σώματα..


Κάποιος άστραψε
και κάποιος φυλάχθηκε απο το φώς,
το χιόνι αγκάλιασες στην έκλειψη
ο χυμός απο τις λέξεις
έγινε οργή σε χίλια βήματα προς την αυταπάρνηση
και με βρήκες απούσα στην πληγή σου
μόνο μια ξεχασμένη ρωγμη
στο άνω χείλος μου
θυμίζει το ζάρι που έριξες μέσα μου
και τραυμάτισε την υπομονή,

ο πόνος δεν είναι.. .
μια λαβίδα ξεσηκώνει τις φλέβες σου
επαναστατεί ο σφυγμός
και ένα φιλί παγώνει την έκσταση
φουσκώνει η φοβέρα
ανταριάζει η ματιά που δεν λαμβάνεται.

Το παιχνίδι φοριέται απο εμένα εσένα και
ένα όλο σε διάσπαση μισοτελειωμένο και σε μια έκφορη αρχή
γυμνές φιγούρες
σε πλάγια σώματα.

Γυμνοί αντίχειρες
σε σώματα ντυμένα ανάγκες.

Κόβεται ο χρόνος
τεμαχίζεται και διασπείρεται
πύον δίχως χρώμα ο φόβος
σε καταλαμβάνει
και πρέπει τότε να υποδυθείς ή να αφεθείς..

Και να με αντικρίσεις.