ένα χάρτινο χάδι ξεπερνάει τον χάρτινο ουρανό
ελπίδες ξένων σωμάτων
κοκκινίζoυν το όνειρο το δρόμο τη γειτονιά
ξεσπάει η θάλασσα του χειμώνα
με ταχύτητα με φώς με σκοτάδι
νιφάδες ευγενικές λιώνουν στα μαλλιά σου
νοσταλγώ τα χέρια σου μέσα στις παλάμες
γιατί
πιστεύω στον ξεχασμένο θεο του χιονιού;
ακουμπάω στη ζεστή λιακάδα που χάνει δύναμη
ταξιδεύω
νιφάδα στον πόνο σου
ελπίδες ξένων σωμάτων
κοκκινίζoυν το όνειρο το δρόμο τη γειτονιά
ξεσπάει η θάλασσα του χειμώνα
με ταχύτητα με φώς με σκοτάδι
νιφάδες ευγενικές λιώνουν στα μαλλιά σου
νοσταλγώ τα χέρια σου μέσα στις παλάμες
γιατί
πιστεύω στον ξεχασμένο θεο του χιονιού;
ακουμπάω στη ζεστή λιακάδα που χάνει δύναμη
ταξιδεύω
νιφάδα στον πόνο σου