Πάθη .

















χάριζε το σώμα στο φεγγάρι

σαν ένα αστέρι που

δεν φοβήθηκε την πτώση































Αναγνώστες

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

δεμένο χέρι

εδώ μένω εγώ
στης γωνίας την αφηρημένη νότα
spelling
γραπωμένη από τον τοίχο η λευκή ελπίδα
μαρτυρά το κόκκινο της χρώμα
ξετρυπώνει των στιγμών τις φλέβες
μου τις δείχνει
πάνω στο δέρμα
φλογερές και μόνες
ποιος σε είδε να μπαίνεις
στα σιδερένια κεντημένα μου σ'αγαπώ

έχω ένα δεμένο χέρι
ακουμπισμένο στο στήθος

μια μακρινή ευχή
είναι από τη θάλασσα
τινάζω την άμμο

μη γεμίζεις από συνήθεια
περιμένε
αδειάζει

κορμί ζεστό φυλαγμένο μέσα στο πέπλο
το σώμα κομπάρσος στον αγώνα
στριμώχνει τις κινήσεις ανάμεσα στα ρούχα
να σε νιώθω πού
σε ένα εδώ άδικο όχι δικό μου
μένω εγώ κάτω από το σεντόνι
δίπλα στα φρέσκα φρούτα και στου ήλιου το χρυσό ξέσπασμα
πες μου πώς χορεύει
το όνειρο όταν ονειρεύεται
μπαμπάκι λευκό γιομάτο ανάσες
υφασμάτινα σμίγει τις λέξεις
εδώ μένω εγώ


.