Πάθη .

















χάριζε το σώμα στο φεγγάρι

σαν ένα αστέρι που

δεν φοβήθηκε την πτώση































Αναγνώστες

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Εξίσωση - επίλυση.

Ένας τοίχος μας χωρίζει
και ενώνω στο χέρι σου την φωτιά μου
φίλη με τις λέξεις σου
σκορπίζομαι
στην τυχαιότητα της αλήθειας,
κανείς δεν σε βλέπει
μόνο εσύ και το σπουργίτι που πετάει
στο κρυφό κελί σου,
μελάνι μελάνι
αυτό ρίχνω μέσα σου
διαλέγω να σε αφήνω
διάλεξα να σε αγγίζω
χωρίς ομορφιά να σε σπαταλώ
η ζωή που τρέμει
το σώμα φοβισμένο
που δεν σε μπόρεσα ακόμη
το δωμάτιο το τυφλό μου λεξιλόγιο
που δεν σε ξέρει, που δεν σε αναφέρει πια.
Οι εικόνες απο τα ποίηματα σου
διαφεύγουν απο τα γένια σου
λερώνουν το στήθος
μολύνουν την καρδιά
γιατί το πάθος είναι ένα τρένο που φεύγει
γιατί το όνειρο δεν σε παρακαλεί
μα λύνεται στα χάδια σου
ζωγραφίζει το στόμα σου.

Υποσχέθηκα. Μα δεν χάθηκα
σε μένα σε εκείνο .  το αδιαφώτιστο γιατί.
Το δωμάτιο μου με κλειστή την πόρτα
τα χέρια στις τσέπες καρφωμένα
το πρόσωπο σου ραγισμένο στους καθρέπτες
το γέλιο σου μια μικρή πέρλα
αφημένη στην γωνία
και

ο θάνατος βασιλιάς της σιωπής.
Δεν χρειάζεται λές
Έλα- να φωνάζω στο θέλω.
Το φθινόπωρο.
Στα μάτια  πληρώνεις.
Τα δωσμένα φιλιά
κολυμπούν στο σπίτι που έφτιαξα
στο κάδρο που έριξα
στην πλάτη μου που λυγίζει.



Μονομιάς με βρίσκω
στο δωμάτιο στο δικό μου φώς,
και η βροχή να η βροχή
το αίμα σκίζει το λουλούδι
το λουλούδι είναι αίμα.

Καλώς ήρθε, στο σώμα που εξαπάτησε τη φλόγα.
                                     
                             αλάτι ριγμένο στην ανήξερη ρωγμή. σου.
                             

2 σχόλια:

quaintrelle dandy είπε...

καλώς σε βρήκα!
ωραίες λέξεις-ωραίες φράσεις-ωραίες εικόνες

Anima spera είπε...

Την καλησπέρα μου !
Σε ευχαριστώ που πέρασες και μου άφησες
ένα ωραίο συναίσθημα ~ !

Τα φιλιά μου.