Πάθη .

















χάριζε το σώμα στο φεγγάρι

σαν ένα αστέρι που

δεν φοβήθηκε την πτώση































Αναγνώστες

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Ανεξίτηλο.

ποίηματα χωρίς επεισοδιακές συνέπειες
συρρέουν σε άσπρες σελίδες

άραγε ο στίχος ποιά χρησιμότητα εξυπηρετεί
αν όχι έναν αβάσταχτο εγωισμό να καρπωθεί την ύλη;


ποίηματα που απευθύνονται σε έσένα

σκαλίζοντας το απύθμενο βάθος ενός έρωτα ανεξίτηλου.

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Τι μένει

Έχω την απουσία μου
σήμερα ξύπνησα χωρίς επεξεργαστή ψυχής
διάρκεια της βροχής
με ήλιο διχασμένο στο ημισφαίριο του πόνου

το πρόσωπό σου γέρνει στον ώμο εκείνης
σπάζοντας τις διαδοχικές επιφάνειες
-βρίσκω το κενό-

η πόλη με υιοθετεί
βαθαίνω στο κόκκινο της κίτρινης μοναξιάς


καίει αυτή η υπομονή
η τέχνη δεν είναι αμπαλάζ

είναι κραυγή
μελανιά στο επίμαχο σημείο.

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Ήδη.

Ξαπλωμένη στα σύννεφα
Πέφτω
Ήδη νικημένη απο τη βαρύτητα
καρπώνομαι
αυτό το αναρριχώμενο ταξίδι
δραπετέυω απο τη φωτογραφία;

δίχτυα δίχτυα
θάλασσα ίδια αγκαλιά.