Τα χείλη θα καίγονται κάθε νύχτα
ώσπου να φανείς σύννεφο ή μια φλούδα απο φεγγάρι
στις χάρτινες ευτυχίες ένα τραγούδι σπαρταρά - αιώνια -
..
κυλάς επιπόλαια στης νύχτας τον χτύπο
σε περιμένω δίχως μάσκα κάτω απο το μαξιλάρι που πνίγει τις σιωπές.
Άκουσε το χρώμα ξεσπάει διάφανο κάτω απο τον καυτό ήλιο.
είμαι το δικό σου ψέμμα
είμαι η δική σου αλήθεια
Πρίν χαθεί η νύχτα
με τα δάχτυλα ψηλάφισε την ανάσα μου, την καθυστερώ για ένα ακόμη δευτερόλεπτο
..
μήπως έγινε πνιγηρή η τόση σημασία;
αν μου έδινες. Ή αν σου έκλεβα .
Το δέρμα που δεν αγγίζεις είναι το σώμα που γεφυρώνει φωτιά και ψυχή.
Το δέρμα που ψιθυρίζει. Υπάρχει αχώριστο σε κάθε κομμάτι δικό σου πού ξεχνάω.
Άφησέ στο περβάζι του παραθύρου τις δύο φωτογραφίες, το ξεχασμένο πορτοκάλι
και ένα κομμάτι ύφασμα.
ώσπου να φανείς σύννεφο ή μια φλούδα απο φεγγάρι
στις χάρτινες ευτυχίες ένα τραγούδι σπαρταρά - αιώνια -
..
κυλάς επιπόλαια στης νύχτας τον χτύπο
σε περιμένω δίχως μάσκα κάτω απο το μαξιλάρι που πνίγει τις σιωπές.
Άκουσε το χρώμα ξεσπάει διάφανο κάτω απο τον καυτό ήλιο.
είμαι το δικό σου ψέμμα
είμαι η δική σου αλήθεια
Πρίν χαθεί η νύχτα
με τα δάχτυλα ψηλάφισε την ανάσα μου, την καθυστερώ για ένα ακόμη δευτερόλεπτο
..
μήπως έγινε πνιγηρή η τόση σημασία;
αν μου έδινες. Ή αν σου έκλεβα .
Το δέρμα που δεν αγγίζεις είναι το σώμα που γεφυρώνει φωτιά και ψυχή.
Το δέρμα που ψιθυρίζει. Υπάρχει αχώριστο σε κάθε κομμάτι δικό σου πού ξεχνάω.
Άφησέ στο περβάζι του παραθύρου τις δύο φωτογραφίες, το ξεχασμένο πορτοκάλι
και ένα κομμάτι ύφασμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου