Κρίκος σε απόσπαση.

Το χέρι δένει το άπρακτο

χάνεις την δύναμη στην ανάγνωση

Οδός Πατησίων επίπεδα σε συσκότηση

ψυχές σε συνεύρεση

αδίακοπα ανακυκλώνεται η στέρηση

μεγαλώνει η απόσταση στο ενδιάμεσο

διαπερνάω τα ρούχα με ανάσα σε αποστασία απ`τα τετρημένα

συναισθήματα σε στέκι αυτοσχεδιαζόμενο

σκέψεις χαρίζουν νόημα στα βήματα που αδυνατούν

μια πόρτα να κλείνει το κατακερματισμό

φυλακίζοντας σε γύαλινο κυκλικό δωμάτιο τα κέρματα που δεν με ανέδειξαν

μέρες φυτρώνουν παράθυρα εκλείπουν

ενα αδύνατο δίχτυ διακόπτει το αδίακοπο

αλήθεια και παιχνίδι αυτοσυντήρησης στο κοίταγμα αντιμετωπίζονται

ελαφρή σαν πούπουλο ακροβατώ στην αναμονή 

περιφέρεται το χρώμα κλειδωμένο

ένα ανδρίκελο δοκιμάζει τις αντοχές μου

ξεπερναέι το τριπλό χώρισμα

βρίσκει φυγή στον ουρανό

  - ονειρικά -

ακαθόριστα άνεμος ξαναγυρνάει

μνήμες σε σύγκρουση

χρόνος παρών εν απουσία

απο χαρτόνι οι στιγμες

απο χαρτόνι τα κενά

πλαστή απόρριψη σκηνοθετεί η ανοία

κάποιος ψάχνει για ένα χαμένο εαυτό

το δικαίωμα αναιρείται απ`την επίγνωση

σταθεροποιώ

εκτελώ κινήσεις

δέρμα στο δέρμα ξεχνούν για λίγο τη φθορά

δάκρυ όχι,μόνο κάτι βουλίαγματα ανέπαφων σχεδιασμών

επανάληψη σε αποσυντονισμό

διασχύζει,ταξιδιώτης αποπροσανατόλιστος

αδείαζει το σκληρό όνειρο

επαναφέρω 

συγκρατώ

κόσμο στον κόμπο λύνω

αγγίζω ότι αγγίζεται

το μυθικό

έχει πάντα θέση στον εξώστη

η πλατεία αδειάζει

κάποιος κρύφτηκε στο ύψος.