Πάθη .

















χάριζε το σώμα στο φεγγάρι

σαν ένα αστέρι που

δεν φοβήθηκε την πτώση































Αναγνώστες

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Αφόρετο.

Το δαχτυλίδι
που φοράει
η αμυδρή συμπεριφορά σου
πλάθει
ένα νεφελώδες γιατί
- πάνω μέσα -

και άψογα διατυπώνω
      το μέγιστο
      το ανείπωτο
      το ελάχιστο

σαν ελατήριο
να εκτοξεύσω
σε ένα μελλοντικό ουρανό
λίγα κομμάτια

και δύο πέταλα

μόνο κόκκινα
μόνο λευκά
μοναδικά υστερικά

με φόβο
με φόβο
     πληγωμένο στην καρδιά.


'' Colori Violenti sono le nostre memorie
   colori inaccettabili gli incontri
   sabbia mare luna ''

Δεν υπάρχουν σχόλια: