Afraid.

Φώς

Φονεύει τη σιωπή

Με ηλιαχτίδα κάκωσης  στα νεύρα

Φιλάς

Σαν γινωμένο φρούτο σε διάλυση

Ήλιος σε υπομονή

Χέρια σε διαστολή

Το τίποτα γέρνει προς τα μέσα

Σε καίει μα δεν το καίς

Οι λεκέδες  - μνήμες -

Χλωμή η ανάποδη σκιά

Στέκεται νεκρή

Γίνεται άσπρος ο φόβος

Δεν σώζεις

Δεν με σώζεις

Από τα ρούχα μου δεν βγαίνω

Τα στρεβλώνω  τα χτίζω και με φοβίζεις

Εσύ  εκείνος   όλοι

Ένοχη  δακρίζω  από σιωπή

Ζητάω να σε χάνω

Και η ανάγκη ξένη συνουσιάζεται με την βροχή.