Πάθη .

















χάριζε το σώμα στο φεγγάρι

σαν ένα αστέρι που

δεν φοβήθηκε την πτώση































Αναγνώστες

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Βιογραφία.

Υπάκουσε ξανά ο μύθος στη ζωή
οι κινήσεις θερίστηκαν απο τις σιωπές
τα χείλη δεν βρήκαν να ακουμπήσουν
στιγμές μόνο στιγμές
σαν αίμα σαν αίμα που χύνεται στο πρόσωπο
αυτή η αλήθεια θέλει να καεί

για να ελευθερώσω το ένα μου χέρι θέλω το άλλο να σε πολεμάει

σε χρειάζομαι για να σε χάσω πιά ολότελα
μέσα στην απόφαση των ματιών και των λέξεων.

Σαν αίμα θα σε περιμένω
να με τυλίξεις
να ξεσκεπάσω αυτήν την κηλίδα

και με ένα λευκό πανί να φύγω.

- Με μια απέραντη θάλασσα για οδηγό -

Δεν υπάρχουν σχόλια: