Πάθη .

















χάριζε το σώμα στο φεγγάρι

σαν ένα αστέρι που

δεν φοβήθηκε την πτώση































Αναγνώστες

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Για σένα που δεν δώθηκες.

οι φίλοι, τα σύννεφα που σαν στάλες χάνονται στο χώμα
και η θάλασσα μια ήρεμη σιωπή σε ουρλιαχτό

να κολυμπάει στο χάος το σώμα σου
να κολυμπάει στο όνειρο το σώμα σου

και όταν στα αλήθεια μαζέψεις στο ποτήρι σου τις νύχτες

-χίλια τριαντάφυλλα θα βρέξει ο ιερόσυλος θεός-

για σενα που δεν δώθηκες,

στην ολοκλήρωση που πάσχιζε ο ανίσχυρος χτύπος σου

αυτά τα χέρια που δεν κύκλωσαν που δεν σχημάτισαν ελπίδα

οι φίλοι, τα άστατα σύννεφα γεμάτα ρωγμές απο μπλέ, μπλέ σπάραγμα.

για σένα που δεν δώθηκες, για σένα που δάγκωσες με υστερία το πάθος σου
                                                   ανάμεσα σε μολυσμένα απο την ηδονή δόντια


                  μην με κοιτάς, μην μαρτυράς πώς δεν λερώθηκες.


μην μαρτυράς,

δεν θα δεί το φώς ποτέ το λευκό σεντόνι.

- μην -  

ούτε εγώ είδα μέσα απο τη μάσκα σου. εσένα .


δεν θα δωθείς,

θα αθωωθείς απο την γρατζουνισμένη φαντασία. φευγάτος -


Στην πόλη που κρύβει την ομορφιά στον καπνό

χωρίς ελπίδα και φλάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια: