στα ρίγματα φυτρώνουν λουλούδια
καθώς τα χορεύει ο άνεμος και ο χρόνος.
δεν έχω πιά άλλο χώρο. καθώς σε ανταμώνω στην ανάμνηση
ρυθμίζω το αίμα να κυλά μόνο επιφανειακά
στα ρίγματα χαράζονται ρωγμές,
στα χέρια σου που χέρια πια δεν ψάχνουν.
στα χέρια μου που σε χάνουν
στα ρίγματα διπλώνεται μοναχικά το δάκρυ,
γεωγραφία θλίψης το δέρμα σου που ολοένα και περισσότερο παλιώνει,
γεωγραφία που δεν θα μάθουμε ποτέ
που βρίσκεται ο θάνατος, που ανθίζει η ζωή
φοβάμαι, η άμμος τυλίγει τις φιγούρες,
και αχνά τόσο αχνά σαν κρυφή απειλή και διαμάντι
έρχεται. έρχεται..
το βλέμμα,
το βλέμμα δεμένο στα χέρια
το βλέμμα στις στιγμές, το βλέμμα στον χώρο
για λίγο, για λίγο, για τόσο λίγο
το θυμάμαι καθώς καρφώνεται στην απουσία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου