Για να γίνει.

Απο σιωπή και τελματωμένη προσοχή
σοκάρω επίτηδες το άτολμο ποίημα
αφού αλλιώς δεν θα σε βρώ
σκάβω βαθιά στις λέξεις σου
στις άυλες υποσχέσεις ενός άφαντου ανθρώπου
ξέρεις πάντα κατοικώ.

Μου δένεις τα χέρια, και σπάζω, όλο και περισσότερο.

Έτσι όπως σε κοιτάω - αγγίζω τις βαλσαμωμένες λέξεις
που ζούν μόνο για να αναγεννιέσαι ξανά εσύ, όχι εγώ.

το κλειδί. πρέπει να ανοίξω αυτή την πόρτα.
δεν έχω το κλειδί, κλειδώνω ξεκλειδώνω πάντα με το ματωμένο δάχτυλο
να θυμάσαι, το μεσαίο. Βρίσκομαι εκεί.
Εκεί που μια χορεύτρια φτάνει με δυσκολία,
στον κόμπο των σωμάτων

στον ισημερινό που δεν χωρίζει μα ενώνει φωτιά και πάγο.


Γιατί δεν βγαίνεις απο μέσα μου,
γιατί δεν έρχεσαι στο μπάρ που ποτέ δεν πάω;

έλα, σβήσε ακόμη μιά φορά με σιωπή τα χείλη μου.
φιλί ή ρωγμή.
Γέλα μου, ψίθυροι που σαρώνουν τον πόνο της πεταλούδας.

κελί που στάζει μέλι, φυλακή. μέλι. ή ..

Βρές με, εκεί που η γύμνια τυλίγεται επίμονα με σκισμένο κόκκινο.
Βγές, βγές ή βρές βγές

- κάψε το χάρτινο αστέρι -                                                

 ελευθέρωσέ με.                   στον αιθέρα ή πέταξέ με στο χώμα, να ακουστώ

βοή κρότος κραυγή

για να γίνει ο στίχος
                   σώμα, σώμα αίμα..