συν - αίσθημα

φόρμες απροκάλυπτα ξεσκισμένες,
ξεχειλώνουν τον φόβο, την ελπίδα, την ανάγκη

μάσκες πεταμένες δίπλα στα σώματα

δυναμώνουμε τον ρυθμό της ζωής                        μαζί



χέρια σχηματίζουν πορείες και επιμένουν να ενώνονται

κόντρα στη διάσπαση     της                εφήμερης       αιωνιότητας



παραδομένοι επίπονα στον έρωτα
φοβερίζουμε τον θάνατο
 με σπέρμα και οργασμό


φιλιά και χάδια στον παρατατικό να επιμένουν,

                                                                                         δικό σου το τέμπο δική μου η απειλή

σαράκι τρώει τη φθηνή ταπετσαρία των ιδεών                    

  οι γροθιές μας  ή μια σιωπή                 είναι αυτό που μπορούμε



κοιτάω το χρόνο που με φέρνει κοντά              που με αποτραβάει     που μας χωρίζει  στο μετέωρο

                 ''  ενώ  .....................             ''



                               η εικόνα του ανέμου που δονεί το αμοντάριστο παρόν

δεν θα σε ρωτήσω.                                              

αγάπη, αφορμή μου

κοιτάω το καλοκαίρι που στάζει

                  αμμουδιές κοχύλια

λευκές υγρές πανδαισίες


                                             για σένα που λείπεις



 φύλαξα το από μέσα του φεγγαριού.