Πάθη .

















χάριζε το σώμα στο φεγγάρι

σαν ένα αστέρι που

δεν φοβήθηκε την πτώση































Αναγνώστες

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

δύναμαι - στο ποίημα να σε χαράξω.

Τραβάω τις λέξεις από τα ποιήματα σου,

ταιριάζοντας ανυπόμονα λήθη με μνήμη λήθη με λήθαργο λήθη με λήθη

ξεπηδάς ορμάς εκ περιτροπής

δεν διαλέγω.

η ροή με μαζεύει στη ροή

διαρρηγνύω τα ιμάτια των νοημάτων. σιωπές σιωπές

αφουγκράζεσαι, γκριζάρεις το χρώμα στο μέσα μου

στάζει ο έρωτας στα σημεία μου, όπως ο πόθος που δεν προλαβαίνεται.

Για να μη σε βρω

εξολοθρεύω τη θλίψη από την εσοχή                που με περιμένει

αδιάκοπο μαχαίρι εφάπτεται στο σώμα μου,

είσαι εσύ με την μάσκα σου λιωμένη να κολλάει στα ιδρωμένα χέρια


είναι οι επιθυμίες που λυγίζουν τα πνιγηρά ηλιοβασιλέματα


είναι οι στιγμές από ακορντεόν ή γεύση παγωτού              


χαριζόμαστε, ανελέητα επιρρεπείς

   γιατί είναι ατέρμονα ανθρώπινο.    να θές να ξεπεράσεις τον καθρέπτη σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: