Καλοκαίρι

Αγαπιόμασταν πάντα για λίγο
όσο κρατούσε το δροσερό αεράκι πάνω σε κάποιο πλοίο, ανοιχτά του Αιγαίου

Αγαπιόμασταν απαλά διφορούμενα

έριχνες πάνω σου σαν ζακέτα το μπλουζάκι μου,
έτριβες το εύθραυστο της μυρωδιάς
ξεχνιόμουν πάνω σου ασυναίσθητα ηθελημένα.

Μου χάρισες πολλά φιλιά και ανάσες
στο ενδιάμεσο των αριθμών που δεν πατήθηκαν
-περιμέναμε- την ίδια οθόνη να μας προβάλει  
παρουσίες απουσίες.


Αγαπιόμασταν κάτι καλοκαίρια μεταξύ σιωπής καπνού αρμύρας.

Είχες στρέψει το βλέμμα στο απέραντο του κύματος
σε αυτήν την επανάληψη του ήχου
                                         της εικόνας

σε κράτησα μετέωρο στο φλάς μιας ματιάς.


Στα βλέφαρα μου ας έκλεινες μια προσευχή

με κάτι ιερό να σε σφραγίσω στην ασάφεια ενός συννέφου