ποιά γή

βήματα δίχως αστέρι να τρέχει ανάμεσα σε δάχτυλα
το βλέμμα άγνωστο απέραντο μοναχικό
βρίσκει της ελπίδας το σημάδι
στης θάλασσας το παντού
στον παφλασμό στο συνεχές
δεν θα σβήσει
ανάβει ρίχνεται με ορμή
πατρίδα λέξη γεμάτη αλάτι
βαθαίνει

θάλασσα μόνο
ταραχή
χέρια να αρπάζουν σώμα
χέρι να αρπάζει σώματα