Πάθη .

















χάριζε το σώμα στο φεγγάρι

σαν ένα αστέρι που

δεν φοβήθηκε την πτώση































Αναγνώστες

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Κανείς,Καμία...εμείς..


Βαρέθηκες

ξεχώρισα τα ηχηρά,τα άηχα,το μηδέν και το αντίθετο του

ζωγραφίζεις ακόμα,σηκώνομαι,υγρά λεπτά σε καθυστέρηση

σκέφτομαι τις λέξεις και οι ανάσες αδιάκοπα δικά μου γνωστά φορτία

σχημάτιζουμε γωνίες σε έκταση

σχηματίζουμε υστερίες σε καθήλωση

η τηλεόραση ανοιχτή,στη διαπασσών οι μνήμες

ουρλίαζει η ανυπαρξία 

σκουπίζω την αποδοχή μου

δεν έχω μέρος για να σε αποσύρω

κάποιος άδειασε τους κάδους 

κάποιος έκοψε την παλάμη και μου πρόσφερε μετάξυ

φράσεις σε διάλεκτο

φράσεις σε άρνηση

φράσεις σε χορό απο λυμένα σκινιά

το νόημα σε κατηφόρα με αντυκρίζει

δεν δένομαι

δεν αγγίζω

παραδέχομαι

μου προφέρει την αλήθεια

δεν υπολογίζω

αρπάζω,αγκαλίαζω και υποδέχομαι

πικρά,ξένα,απρόσωπα

τα εγώ γίνοντα θεοί

τα εσύ γίνονται κύκλος,καπνός και μ`αφήνουν

χρώματα και τελείες σε αναμονή

αποθηκεύω

και θέλω

αποθηκεύω

και με σπρώχνω

είναι τυλιγμένα τα πεζοδρόμια

οι δρόμοι σκαλοπάτια 

τα χέρια καραμέλες που ξέχασες

γράφω κάρτες σε παραλήπτες απο Α

γράφω με συνδέσεις ασύνδετες σε σένα,σε μένα

κανέις,καμία

εμείς σε πουθενά απλώσαμε τα σώματα

φτάνει,ένα αρκεί μου χάρισες και ξύπνησα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: