Με μια σπονδή στην ανθρώπινη καρδιά, θέλω να βρώ με τον αγώνα μου το πραγματικό πετράδι της ζωής, τα χαμόγελα και τις αγκαλιές. Και να πιστέψω στην εφήμερη αιωνιότητα τους.
Πέμπτη, 16 Σεπτεμβρίου 2010
Η ψυχή είναι σκοτεινή, Alda Merini
Η ψυχή είναι σκοτεινή
το φως της ψυχής είναι σκοτεινό
όπως σκοτεινό είναι ένα χαλί αίματος.
Είδες την αυγή να περνά;
Είχε τη μορφή μιας παιδούλας, τόσο γλυκιά,
μιας παιδούλας επιφανειακά όμορφης και ευαίσθητης
ήταν αυτή που ζωήρευε το φως μας.
Πώς την έλεγαν;
Αρκεί να πεις πως τη σκέπαζε η λάμψη του απείρου
και ήταν ένα αθώο κορίτσι,
ένα αθώο κορίτσι που πέρασε από τα μέρη μας
για να σταματήσει το τέλος τους σύμπαντος.
Κι έπειτα;
Επειτα ένα πρίγκιπας της έδωσε το αντίδοτο του θανάτου
κι έγινε ένας έρωτας απατηλός
γιατί αυτή φούσκωνε σαν ένα απέραντο ψωμί
στις συνειδήσεις μας.
Είναι νεκρή;
Οχι, συνεχίζει να φουσκώνει μέσα μας
και το στάχυ της σοφίας είναι ο αγώνας της
και η κοιμισμένη λέξη θα ξυπνήσει
ίσως, όταν εμείς θ' αντιληφθούμε, φίλε,
το μυστήριο της ζωής
που είναι ο έρωτας για τη δημιουργία.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου