Η ψυχή είναι σκοτεινή
το φως της ψυχής είναι σκοτεινό
όπως σκοτεινό είναι ένα χαλί αίματος.
Είδες την αυγή να περνά;
Είχε τη μορφή μιας παιδούλας, τόσο γλυκιά,
μιας παιδούλας επιφανειακά όμορφης και ευαίσθητης
ήταν αυτή που ζωήρευε το φως μας.
Πώς την έλεγαν;
Αρκεί να πεις πως τη σκέπαζε η λάμψη του απείρου
και ήταν ένα αθώο κορίτσι,
ένα αθώο κορίτσι που πέρασε από τα μέρη μας
για να σταματήσει το τέλος τους σύμπαντος.
Κι έπειτα;
Επειτα ένα πρίγκιπας της έδωσε το αντίδοτο του θανάτου
κι έγινε ένας έρωτας απατηλός
γιατί αυτή φούσκωνε σαν ένα απέραντο ψωμί
στις συνειδήσεις μας.
Είναι νεκρή;
Οχι, συνεχίζει να φουσκώνει μέσα μας
και το στάχυ της σοφίας είναι ο αγώνας της
και η κοιμισμένη λέξη θα ξυπνήσει
ίσως, όταν εμείς θ' αντιληφθούμε, φίλε,
το μυστήριο της ζωής
που είναι ο έρωτας για τη δημιουργία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου