Μου παραγγέλνουν να σε αποσυνδέσω
εκδηλώνουν υστερικά τη σιωπή
και με αποφεύγουν
πλοτάρουν
και φεύγουν
με ξεχνούν
ξανά επαναλαμβάνεις
τον αριθμο που θα καλέσω
μόλις βρώ το χάος,
το σημειώνω με βροχη στο σώμα,
με μια γουλιά έρωτα
πως έγινε κόκκινος
ο έντεχνος ουρανός
όλα τα πέταλα
και τα παππούτσια μου..
2 σχόλια:
με μια γουλιά έρωτα
πως έγινε κόκκινος
...
το παράλογο μας διδάσκει πως δεν υπάρχει αύριο, αυτή θα 'ναι από δω και μπρος η αιτία της βαθιάς ελευθερίας μου..
αυτό το απόσπασμα του καμύ θυμήθηκα διαβάζοντας το μότο σου.
χαιρετώ
Ευθύνεται το κόκκινο ή ο έρωτας.
Μάλλον στην περίπτυξη που βλέπω
υπάρχει ψυχή και ύστερα
το σώμα ρέπει μεθυσμένο,
και όλα γίνονται σκάλα για το ασύδωτο χρώμα.
Γινόμαστε παράλογοι
γινόμαστε άνευ και σκιά.
ζώντας ..δημιουργούμε θάνατο;
λές.
Δημοσίευση σχολίου