Είναι τρομακτικό
να πονάς
να κοιτάς
και να μην έχεις.
Είσαι η αφορμή
η λέξη
και ένα λυπημένο όχι
Πόσο μπορείς να χάσκεις
πόσο να σε απαγορεύω απο το είναι
και ποιά η ελπίδα ενός νεκρού;
Μόνο το κασκόλ μου
μόνο τα δύο δάκρυα
μόνο τα χέρια
που αφήνεις.
Δείγμα της ήττας
η μουσική που φοραέι
τα γράμματα
το κρασί
και την ξεχασμένη ηδονή.
Νύχτα
αστρική
φοβισμένη
γυμνή
αιμάτινη
απειλή.
Εσύ ναί
εκεί
πίσω από το χρώμα
πίσω από το καλοκαίρι
Γύρνα
γύρνα
δείξε μου τη ζωή
δείξε μου
χαμόγελο
δέρμα
ζωή, εσύ;
2 σχόλια:
''Μίλα μου σαν τη βροχή...''
Το βρώμικο καρτ-ποστάλ που περιφέρεται μέσα στην πόλη, φέροντας το κύκνειο άσμα σου. ...
αν η βροχή έχει φωνή
ας σκάψει τα ψέμματα
να γεννήσει αλήθειες
και νύχτες θολές
στο περιθώριο
μιας εν -ζωής φυγής..
Δημοσίευση σχολίου