Κάποιος άστραψε
και κάποιος φυλάχθηκε απο το φώς,
το χιόνι αγκάλιασες στην έκλειψη
ο χυμός απο τις λέξεις
έγινε οργή σε χίλια βήματα προς την αυταπάρνηση
και με βρήκες απούσα στην πληγή σου
μόνο μια ξεχασμένη ρωγμη
στο άνω χείλος μου
θυμίζει το ζάρι που έριξες μέσα μου
και τραυμάτισε την υπομονή,
ο πόνος δεν είναι.. .
μια λαβίδα ξεσηκώνει τις φλέβες σου
επαναστατεί ο σφυγμός
και ένα φιλί παγώνει την έκσταση
φουσκώνει η φοβέρα
ανταριάζει η ματιά που δεν λαμβάνεται.
Το παιχνίδι φοριέται απο εμένα εσένα και
ένα όλο σε διάσπαση μισοτελειωμένο και σε μια έκφορη αρχή
γυμνές φιγούρες
σε πλάγια σώματα.
Γυμνοί αντίχειρες
σε σώματα ντυμένα ανάγκες.
Κόβεται ο χρόνος
τεμαχίζεται και διασπείρεται
πύον δίχως χρώμα ο φόβος
σε καταλαμβάνει
και πρέπει τότε να υποδυθείς ή να αφεθείς..
Και να με αντικρίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου