Πάθη .

















χάριζε το σώμα στο φεγγάρι

σαν ένα αστέρι που

δεν φοβήθηκε την πτώση































Αναγνώστες

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Οπές φωτός στο δέρμα.

άνεμος με πάθος ανεξήγητο
τραβάει τη μονιμότητα απ`τη ρίζα,
σκαρφαλώνει και έρπεται
-σπάει την υπόμονή μου-

θρυμματίζει τις χρωματιστές κούπες
χυμένο καυτό αλκόολ

καυτηριάζει τις ανάσες,
χορεύουμε, ένα χορός  που είναι ορισμένος μόνο για σιωπές,


θα κοιμηθούμε
     με τα φώτα ανοιχτά


Δεν υπάρχουν σχόλια: