Πάθη .

















χάριζε το σώμα στο φεγγάρι

σαν ένα αστέρι που

δεν φοβήθηκε την πτώση































Αναγνώστες

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Στην αδράνεια της πάλης.

Η ζεστή του φωνή δαμάζει τη διαμάχη που με κατοικεί
έρχεται μα φεύγει, περαστική συννεφιά ακουμπά στις γωνίες του δωματίου,
ψιθυρίζω λέξεις που μάλλον σπάνε εύθραυστα ποτήρια ήδη σπασμένα
                                                                                          θραύσματα κολάζ

το ξέρω, θυμώνεις, το ξέρω διαπράττω συνεχώς το ίδιο έγκλημα
                                                                               

δέσμια μιας ιδέας που έγινε πουκάμισο στενό στο στήθος.


η ζεστή σου λέξη εκρύγνειται σε ερωτικές συναντήσεις με όμορφα αγόρια,

η ζεστή σου απουσία, φιρμάρει την άγραφη σελίδα


μουτζούρες και τόσα χαρτιά.
χαρτιά σταγμένες υποσχέσεις, να σε αφήσω να αφήσω

                  και πώς αφήνεις αυτό που δεν αφήνεται

 τσακίσματα στο χαμόγελο

              είσαι δειλός και μόνος,  αγάπη,

ουτοπία μου μάτωσε με

        αίμα στην αδράνεια της πάλης.  το να θέλω. το να μπορώ.



Δεν υπάρχουν σχόλια: